Onze jongste vertelt tijdens het avondeten: “Er was iets niet zo leuk vandaag op school. Er moesten met Nederlands groepjes worden gemaakt en ik werd niet gekozen.”
Bam.
Even een schets van wat er in de seconden van het uitspreken van deze zin bij mij gebeurde. Bij het eerste deel “Er was iets niet zo leuk vandaag..” gingen al mijn zintuigen op scherp. Klaar om, wat voor wild dier hij dan ook uit zijn mouw zou schudden, aan te vallen en weg te jagen, of zelfs te doden. Kinderen klappen te geven, school te bellen.
Wat. Dan. Ook. ALLES.
Bij het tweede deel: “Er moesten groepjes gemaakt worden..” ging mijn doemdenken volle bak aan ‘hij zal wel niet gekozen zijn. Waarom dan niet? Wat is er mis met hem? Wat een stomme kinderen in zijn klas. En wat een slechte begeleiding van zo’n docent. Hoort hij eigenlijk wel ergens bij? Zijn de vrienden die hij denkt te hebben wel zijn vrienden?” En nog wel 1000 andere, over elkaar heen buitelende, elkaar versterkende gedachten.
En dan moest het derde deel nog komen: “… ik werd niet gekozen.” Ik voelde pijn. Diep van binnen. Hartbrekende pijn.
Terwijl ik een moment opging in van alles er bij mij plaatsvond en me klaarmaakte om een troostende reactie te formuleren, vond ik ergens de verbinding terug met Seb. Ohja, wacht even.. ‘hij zei iets.’ Om er achter te komen dat Seb al een zwaai had gemaakt naar een ander onderwerp.
Daar kwam mijn besef. Gelukkig. Hoewel ik de pijn in mijn hart bleef voelen, realiseerde ik me dat hij daar helemaal geen baat aan had. Hij wilde dit delen, om zijn hart te luchten. Niet om dingen ‘opgelost’ te zien. En om raad vroeg hij ook niet. Daan en ik wisselden een blik en joinden Seb met zijn nieuwe onderwerp.
Heel je eigen pijn
Later in bed schreef ik in mijn dagboek over Seb zijn mededeling. Om na te gaan wat me de pijn gaf. Ik besprak het met Daan. Luisterde naar mezelf, huilde wat losse tranen. Men, wat wilde ik er graag bij horen vroeger. Het was dus helemaal van mij. Seb drukte alleen maar op het zere knopje..
Gelukkig heb ik zijn moment van gezien worden niet weggekaapt. Hem niet belast met mijn verdriet en goed bedoelde adviezen.
Op het nippertje. Dat dan weer wel. 😉