"Maar ik durf gewoon niet te kijken, ik weet het liever niet." (Tim*, 15 jaar) Het gaat over Magister. Een leerlingvolgsysteem waar veel middelbare scholieren mee te maken hebben. Een systeem waarin de jongere, zijn ouders en docenten in één duidelijk overzicht kunnen zien 'hoe het kind ervoor staat.' Cijfermatig dan. Aanwezigheid, toetsresultaten, gemaakt huiswerk. Tim krijgt stress van school. Hij heeft een toets gemaakt en probeert Magister nu al twee weken te ontwijken omdat het resultaat van de toets kan tegenvallen. Wanneer ik Tim zie, hebben we het hierover. Over wat hij dan tegen zichzelf zegt. Hoe erg kan het zijn als een toets minder goed uitpakt dan gehoopt of verwacht? Erg. Behoorlijk zwartgallig erg. Tim vindt zichzelf namelijk bij voorbaat stom. Hij vertelt zichzelf dat hij het beter had moeten doen. Hij doet het toch nooit goed. Het kan toch altijd beter? Meer opdrachten maken, beter opletten, hulp vragen en al wat niet meer. Ik vraag Tim zijn ogen te sluiten en laat hem een aantal keer diep ademhalen. Dan vraag ik hem de buitenwereld even buiten te laten en zich alleen te richten op wat hij voelt. Ademen. Zakken. Ademen. Tim ontspant zich. Dan vraag ik hem te kijken naar de kleine Tim. Tim van een jaar of twee. De kleine Tim die zich graag wil laten zien. Die al kruipend de wereld aan het ontdekken is. De verwondering, de nieuwsgierigheid, het proberen en het spelen. De grote ogen en zuivere lach. Deze kleine Tim wil graag iets laten zien en vraagt Tim goed op te letten. Terwijl Tim zijn innerlijk kind weer ontmoet vliegt er een scala aan emoties over zijn gezicht. Ze maken contact met elkaar, ze zien elkaar weer. Ik vertel Tim dat hij, door het afwijzen van zichzelf, eigenlijk elke keer kleine Tim in de hoek van de kamer laat staan. Alsof hij geen tijd voor hem heeft, hem niet wil zien, geen interesse heeft in een spelletje of een knuffel. Nu Tim kleine Tim zo dichtbij zichzelf ziet, is dat helemaal niet wat hij wil! Er volgt een oprecht contact, een liefdevolle uitwisseling en vervolgens een samensmelting van groot en klein. In de wetenschap dat zij nu samen verder opgroeien, is Tim er klaar voor om weer terug te keren naar het hier en nu.
Ik grijns. Dit te mogen meegeven geeft mij zoveel plezier! Het raakt me diep van binnen. Wat een dappere kinderen. Wat een dappere Tim!